Leon h. Radwan Broniewicz junior
ok. 1734 – 16 05 1810, Dobrzyniówka
Ojciec, zgodnie z naszą hipotezą: Leon Broniewicz herbu Radwan.
Żonaty z Elżbietą Pawłowicz.
Znamy pięciu synów, w tym najstarszego Szymona Tadeusza. Wspomina się jednak, że miał dwunastu synów i córkę.
Sześciu z jego synów brało udział w wojnach napoleońskich o niepodległość Polski, która została utracona w 1795 roku. Trzech nie żyje.
Jest to ostatnie pokolenie, które doświadcza wolnej Polski.
To właśnie z nim i jego synami rozpoczęła się historia patriotyzmu, który miał charakteryzować Broniewiczów.
Niektóre daty
ok. 1734 r. – narodziny
? – małżeństwo z Elżbietą Pawłowicz
16 05 1810 – śmierć w Dobrzyniówce koło Białegostoku.
Jego żona, Elżbieta Pawłowicz
urodzona, zgodnie z aktem zgonu, w 1741 roku.
Zmarła 22 03 1813 r. w Dobrzyniówce, parafia Zabłudów, lat 72.
Bardzo mało informacji, tylko akt zgonu (akt nr 93).
akt zgonu
Życie osobiste i zawodowe
Jego akt zgonu pozwala poznać jego wiek i zlokalizować go geograficznie i czasowo.
Mieszkał więc z żoną, przynajmniej pod koniec życia, w Dobrzyniówce, na południe od Białegostoku. To niedaleko Wizny, regionu reprezentowanego przez jego ojca Leona Sr. w Elekcji Króla w 1733 roku.
Ponadto wiemy, że był on ojcem chrzestnym dziecka Seweryna Hiacynta Kościuszki, który został ochrzczony 15 01 1780 r. w Torczynie, położonym na wschód od Hrubieszowa, a tym samym k. Dziekanowa, siedziby Broniewiczów od czasów jego syna Szymona Tadeusza.
Ale Szymon Tadeusz miał wtedy około 10 lat – czy to znaczy, że mieszkał tam wtedy Leon junior?
Leon Broniewicz miał dwunastu synów i jedną córkę. Sześciu jego synów brało udział w wojnach napoleońskich. Trzech nie żyje, jeden Leon Kazimierz pozostał we Francji jako pułkownik we francuskiej armii.
Leon jr zmarł 16 05 1810 r. w Dobrzyniówce, w parafii Zabłudowie (akt 88) w wieku 76 lat.
akt zgonu
źródło Michniewski
Źródło myheritage
E. Pisula Dąbrowska – Sonatina historyczna «Noblesse oblige»
Jerzy Broniewicz.
Jego dzieci
Szymon Tadeusz h. Radwan Broniewicz
ok. 1770 r. – 3 lutego 1855 r., Kazimierz Dolny
Najstarszy syn Leona Broniewicza.
Leon Kazimierz h. Radwan Broniewicz
Jedyne, co o nim wiemy, to fakt, że brał udział w wojnach napoleońskich i wyemigrował do Francji, by służyć jako pułkownik we francuskiej armii.
Michał h. Radwan Broniewicz
ok. 1782 – ?
«Pan na części Bobrowego», niedaleko Krasnegostawu.
Skądinąd wiemy, że kupił ziemię na Lubelszczyźnie, więc chodzi o Bobrowe.
Żona: Kunegunda Trzcińska 1780? – 1832.
Pobrali się w 1798 roku w Częstoborowicach, niedaleko Bobrowego.
Mieli trójkę dzieci.
źródło: MyHeritage Szarlip Family Trees, Maciej Rzymowski
potwierdzić, że jest synem Leona.
Enfants
1 Marianna Dąbska
7 stycznia 1811 – 3 kwietnia 1890, Nielisz, Lublin
Wyszła za mąż za Franciszka. Ich dzieci:
– Joanna Szarlip, 2 żona, Zofia Traczykiewicz.
2 Karolina Broniewicz
11 października 1814, Bobrowe, Gorzków, Lublin – ?
3 Katarzyna
Wincenty h. Radwan Broniewicz
Kupił ziemię w obwodzie wołkowyskim, w obwodzie grodzieńskim, dziś na Białorusi.
Jan h. Radwan Broniewicz
? – ?
Le fils cadet de Leon.
Prêtre, patriote, participe à l’insurrection 1863.
En 1837, Jan est un supérieur dans une paroisse St Trinité à Łysków, région de Prózany (aujourd’hui Belorussie).
Plus tard, curé à Drohiczyn, réprimé pour sa participation au soulèvement de 1863, arrêté, interrogé à Bielsko depuis le 25 ou le 27 août 1864. Emprisonné, libéré après l’étude de son cas. L’affaire réétudiée en novembre, il est condamné le 21 mai 1865 à ne plus exercer sa mission du curé à Drohiczyn, et être transféré à une autre paroisse en tant que vicaire.
“Le père J. B. a été arrêté par un policier militaire du commandement de Bielsko et fait l’objet d’une enquête depuis le 25 août 1864, sous l’accusation d’entretenir des relations avec les insurgés.”
Il devait être bien âgé déjà.
En plus, patriote, il participe à l’enseignement du polonais, la matière strictement interdite, et allait en être puni aussi.
“Lorsque le gouvernement de l’Empire de Russie a constaté que dans l’école de Drohiczyn, qui était dirigée par des religieuses, les enfants apprenaient le polonais, le père J. B., curé de la paroisse. Drohiczyn, département de Bielsko, bureau du gouverneur de Grodno, par ordre du gouverneur local du 5 juin 1864, n° 6082 a payé 200 roubles de la peine pour complicité. Il a été obligé de le faire, car il a pris un appartement dans un bâtiment de l’église pour cette école.“
Najmłodszy syn Leona.
Ksiądz, patriota.
Brał udział w powstaniu 1863 roku.
W 1837 r. Jan jest przełożonym w parafii św. Trójcy w Łyskowie, region Prózany (obecnie Białoruś).
Później proboszcz w Drohiczynie.
Represjonowany za udział w powstaniu 1863 roku, aresztowany, przesłuchiwany w Bielsku od 25 lub 27 sierpnia 1864 roku. Uwięziony, zwolniony po zbadaniu jego sprawy. Sprawa została ponownie rozpatrzona w listopadzie, a 21 maja 1865 roku został skazany na zaprzestanie pracy jako proboszcz w Drohiczynie i przeniesiony do innej parafii jako wikariusz.
Oto co pisze pisze Kubicki:
„Księdza J. B. aresztował żandarm komendy bielskiej i jest pod śledztwem od 25 sierpnia 1864 roku, pod zarzutem utrzymywania stosunków z powstańcami”.
Musiał być wtedy już w podeszłym wieku.
Co więcej, jako patriota brał udział w nauczaniu języka polskiego, co było surowo zabronione, i za to też miał być ukarany.
«Gdy rząd rosyjski wysledził, że w szkole drohiczynskiej, którą prowadziły zakonnice, dzieci uczyły się języka polskiego, ksiądz J.B., proboszcz parafii Drohiczyn z polecenia miejscowego gubernatora z 5 czerwca 1864 r., nr 6082 zapłacił 200 rubli kary za współudział w tej czynnosci, bo dla szkoły tej odnajał mieszkanie w budynku kościelnym.»